Social media zijn niet meer weg te denken in onze maatschappij. De stroom aan berichten via deze kanalen vliegt ons om de oren. Te veel om alles tot in detail in je op te nemen. Voor sommigen leidt dit tot FOMO, the fear of missing out, de angst om iets belangrijks te missen. Misschien lijden wij er allemaal aan, op een of andere manier.
Stel, je bent al 10 km op weg en met een schok kom je erachter dat je je mobiel thuis op tafel hebt laten liggen… Wat een ramp: niet bereikbaar, verstoken van contact met de buitenwereld, je mist misschien belangrijk nieuws. Wat doe je dan? Kun je een dagje zonder? Zonder alle app-berichtjes, telefoontjes, mailtjes? Kun je zonder alle posts op X, voorheen Twitter? Waar maak je onderscheid tussen ‘need to know’ en ‘nice to know’? En is het wel allemaal zo leuk om te weten?
Het is het overwegen waard om je af te sluiten van kanalen waarop misschien wel eens interessante informatie voorbijkomt, maar ook heel veel negativiteit. Wat zou je nu echt missen als je bijvoorbeeld afscheid zou nemen van X? Ruim een jaar geleden zijn wij met ons bedrijf al gestopt met informatie posten op X. De mooiste vacatures, informatie over benoemingen en activiteiten vanuit onze organisatie vonden we steeds minder passen op een kanaal dat in onze ogen meer weg heeft gekregen van een riool. Maar de verruwing is niet de enige reden. Ook de relevantie van X is voor bedrijven als de onze beperkt. Dat was ook voor Universiteit Twente een belangrijke reden om met X te stoppen.
Dat wil zeker niet zeggen dat we geen gebruik maken van social media, integendeel. Zo wordt LinkedIn door ons zeer actief ingezet bij het melden van vacatures. Een effectieve methode met mooie resultaten.
‘Social media, een zegen?’, dat gaat wel erg ver. Maar zeker zinvol, mits je de juiste kanalen gebruikt, die passen bij het doel. Als je daarnaast niet te bang bent om af te stappen van bepaalde informatiestromen, vind je misschien weer tijd voor dat gesprek waar je maar steeds niet aan toe kwam. Hoe mooi is dat?
