Door Martin Hulsen – Wanneer we de kranten lezen, maar ook vanuit eigen observatie, merken we dat het werken aan gezamenlijke en gedeelde oplossingen steeds ingewikkelder wordt. Het politieke landschap raakt steeds meer versnipperd, we worden geconfronteerd met steeds meer partijen in de eerste en tweede kamer. Partijen die er op uit zijn hun standpunt voor het voetlicht te brengen, die hun bestaansrecht willen bevechten. Niet door samen naar oplossingen te zoeken, maar door hun eigen standpunten als de enige juiste naar voren te brengen. Het gevolg is een steeds duidelijker polarisatie die omstanders ofwel kiezers doet afhaken. Het lijkt er vaak op dat het benadrukken van de verschillen, de eigen standpunten en daarmee het eigen gelijk voorop staat. Dat leidt tot ellenlange debatten en in veel gevallen zelfs tot een gevoel van onveiligheid.
Helaas is polarisatie niet alleen voorbehouden aan de politiek. In de samenleving waarin individualisme de boventoon voert, zien we in grote lijnen hetzelfde gebeuren. Meer aandacht voor verschillen dan voor wat ons bindt, wat zelden leidt tot goede oplossingen en apathie in de hand werkt.
We sluiten niet uit dat jij als interim-manager of tijdelijk leider ook in jouw organisatie vaak geconfronteerd wordt met (opgelegde) ontwikkelingen waarin wel sprake is van discussie, maar niet van een dialoog, waarbij besluiten niet echt gedragen en dus niet of nauwelijks uitgevoerd worden. Waarbij verschillende mensen zich niet meer uitspreken en waarbij de veiligheid in het geding is. Waarbij men zich onvoldoende gezien en betrokken voelt.
De vraag is: hoe komen we tot een open dialoog? Hoe kunnen we besluiten nemen die gedragen worden en daarbij gebruikmaken van de wijsheid van de minderheid? Zodat weerstand of crisis een inspiratiebron kan zijn die mensen niet langer onder de ‘waterlijn’ laat verdwijnen met alle gevolgen van dien.
Van een goede interimmer mag verwacht worden dat hij of zij voldoende organisatiesensitief is, weet te verbinden, kan werken vanuit mensgericht leiderschap, reflectief is, talenten ziet binnen de organisatie en een bijdrage kan leveren aan het vormgeven van de gewenste doelen of (ingezette) koers.
Deep Democracy is een benadering die je op een bijzondere manier naar organisaties laat kijken (paradigma shift) en tools geeft om aan het werk te gaan met inclusieve besluitvorming, het voeren van het goede gesprek, het boven tafel halen van wat verborgen blijft om daarmee contraproductiviteit tegen te gaan. Deep Democracy gaat over het betere conflict en hoe om te gaan met polariteiten.
